என்ன சொல்லட்டும், வாழ்த்தா? அனுதாபமா?
ஜன்னலுக்கு வெளியே இருந்து வந்த வண்ணத்துப்பூச்சி ஒன்று வாசல் கதவில் வந்தமர்ந்தது. பின் சுவருக்குச் சென்று அங்கு மாட்டப்பட்டிருந்த விருதுப்
ஜன்னலுக்கு வெளியே இருந்து வந்த வண்ணத்துப்பூச்சி ஒன்று வாசல் கதவில் வந்தமர்ந்தது. பின் சுவருக்குச் சென்று அங்கு மாட்டப்பட்டிருந்த விருதுப்
என் ஜன்னலுக்கு வெளியே எதிர்ச்சாரியில் எழுந்து கொண்டிருக்கிறது ஒரு விளம்பரப் பதாகை. வேட்டிக்கான விளம்பரம் அது. வேட்டிக்குக் கூட விளம்பரம்
“பாரத் மாதா கீ ஜெய்!” இந்தியத் தாய்க்கு வெற்றி என்ற இந்த உரத்த முழக்கம் இடி போன்று நான் கூட்டங்களில்
ஜன்னலுக்கு வெளியே சத்தமின்றி அடங்கிக் கிடந்தது ஊர். இலை கூட அசங்காதப் புழுக்கம். தைமாதம்தான் இது என்று தலையில் அடித்துச்
விரலை மடக்கிக் கொண்டு வீறுடன் குரலெழுப்பும் ஓர் வீரனின் சிலையின் நிழல் போல வீட்டுக்கு வெளியே விழுந்து கிடந்தது மரத்தின்
இரத்தத்தில் மணலைக் கலந்து இழுசியது போல என் ஜன்னலுக்கு வெளியே சிவந்து கிடக்கிறது அந்தி வானம். இத்தனை நீள வர்ணனை
என் ஜன்னலுக்கு வெளியே-13 ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முன்… மாலன் என் ஜன்னலுக்கு வெளியே நிழலாடக் கண்டேன். நடைப் பயிற்சிக்கு புறப்பட்டுக்
இரவு என் ஜன்னலுக்கு வெளியே இரு கரு மேகங்கள், மோதிக்கொள்ளும் முனைப்போடு நிற்கும் யானைகளைப் போலத் திரண்டிருந்தன. அவ்வப்போது எழுந்து
உடைந்த கண்ணாடிச் சில்லைப் போல உள்ளங்கை அளவிற்கு ஒரு சிறு குளத்தை வாயில்படியருகே விட்டுச் சென்றிருந்தது நேற்றுப் பெய்த மழை.