என் ஜன்னலுக்கு வெளியே

என் ஜன்னலுக்கு வெளியே எதிர்ச்சாரியில் எழுந்து கொண்டிருக்கிறது ஒரு விளம்பரப் பதாகை. வேட்டிக்கான விளம்பரம் அது. வேட்டிக்குக் கூட விளம்பரம்

இந்தியாவை உலகம் ஏளனத்தோடு பார்த்து எள்ளி நகையாடிக் கொண்டிருந்த காலம் அது. விளக்கின் மீது குடத்தைக் கவிழ்த்ததைப்போல இந்து மதத்தின்

ஜன்னலுக்கு வெளியே சத்தமின்றி அடங்கிக் கிடந்தது ஊர். இலை கூட அசங்காதப் புழுக்கம். தைமாதம்தான் இது என்று தலையில் அடித்துச்

என் ஜன்னலுக்கு வெளியே ஏதோ இரைச்சல். எட்டிப் பார்த்தேன். கணவன் மனைவியா, அண்ணன் தங்கையா எனக் கணிக்க முடியவில்லை. அதிகம்

இரத்தத்தில் மணலைக் கலந்து இழுசியது போல என் ஜன்னலுக்கு வெளியே சிவந்து கிடக்கிறது அந்தி வானம். இத்தனை நீள வர்ணனை

பாரதி நினைவு நூற்றாண்டு ஆணும் பெண்ணுமாக ஒர் இளம் ஜோடி என் ஜன்னலுக்கு வெளியே நடந்து கடக்கிறது.காற்று வாங்கக் கடற்கரைக்குப்