சொல்லாத சொல்

மூச்சுத் திணற, முழி பிதுங்க பொத்தென்று சோபாவில் வந்தமர்ந்தான் சித்து. பதறி அடித்துக் கொண்டு ஓடி வந்தார் அவனது அம்மா.

இரண்டும் இரண்டும் எவ்வளவு என்று கேட்டார் ஆசிரியர். எல்லோரும் நான்கு என்று சொன்னார்கள். ஒரு பையன் மட்டும் ஐந்து என்றான்.

ஆசையைத் தூண்டுவதாக இருந்தன அந்த மாம்பழங்கள். பொன்னை உருக்கிச் செய்தது போல அதன் தோல்கள் பொலிந்தன. கையில் எடுத்துப் பார்க்கும்

உடல் விறைத்திருக்க, கால்கள் நடுநடுங்க “பில்டிங் ஸ்ட்ராங்கு, பேஸ்மெண்ட் வீக்கு” என்று நகைச்சுவை நடிகர் சொல்வதைக் கேட்டு நாம் பலமுறை

திறமையான கூத்துக் கலைஞர் அவர்.வசனம் எல்லாம் பிச்சு வாங்குவார். ஜிகினா, ஜரிகை, சம்கி இவற்றால் அலங்கரிப்பட்ட ஆடைகளும்,கில்ட் நகைகளும் செயற்கை

இளந் தலைமுறைக்கு இது தெரிந்திருக்காது. மூத்தவர்களும் கூட மறந்திருக்கக் கூடும் ஆகஸ்ட் 15,1947ல் திருவாங்கூர் இந்தியாவில் இணைந்து  இருக்கவில்லை. அது 

? பங்காளிகள் இருவர். அடுத்தடுத்த இரண்டு வீடுகளில் வசித்து வந்தார்கள். அண்ணனுக்கு ஊரில் நல்ல பெயர்.தம்பிக்கு அதில் பொறாமை. தானும்

பக்கத்து வீட்டுக்காரரோடு சண்டை.சண்டை என்றால் சண்டை இல்லை மனஸ்தாபம். பேச்சை முறித்துக் கொண்டு விடவில்லை. பேசிக் கொண்டுதான் இருக்கிறோம். ஆனால்

மலை உச்சியிலிருந்த கோயிலுக்குப் போயிருந்தார் நண்பர். நல்ல தரிசனம். அர்ச்சகர் பூஜை செய்த பிரசாதத்தைக் கொண்டு வந்து கொடுத்தார். பிரசாதம்

வாசலில் காய்கறி வண்டி வந்திருந்தது.ஊரடங்கின் காரணமாக வெளியே போக முடியாமல் இருந்ததால் அக்கம் பக்கம் இருந்த நான்கைந்து பேர் வந்து

தலைதெறிக்க ஓடிக்கொண்டிருந்தது அந்தமான். வேட்டை நாய்கள் அதை துரத்திக் கொண்டு வந்தன ஓடிக்கொண்டிருந்த மான் சற்று தொலைவில் ஒரு குகையைக் கண்டது.உயிரைப்

அவர் ஒரு வக்கீல். ஒருநாள் நண்பரோடு ‘வாக்’ போகும் போது  ரவுடியைப் போலத் தோன்றிய ஒருவர் ஓர் இளம்பெண் மீது

என் பையனுக்கு இரண்டரை வயதானபோது அவனைத் தனி அறையில் தூங்க வைத்தோம். தொடர்ந்து அவனை அங்கேயே தூங்கப் பழக்கினோம். அவனைத்

கவிஞர் ஒருவர் குடிப்பழக்கத்திற்கு அடிமையானவர். அரசியலிலும் ஈடுபாடு உண்டு. தேர்தலில் நிற்க விரும்பினார். எல்லாத் தொகுதிகளுக்கும் வேட்பாளர்களை அறிவித்தாயிற்று. புதுச்சேரி

அந்த அரசரின் மனதை சில நாள்களாகவே ஒரு கேள்வி உறுத்திக் கொண்டிருந்தது. சில ஆண்டுகளுக்கு முன், மாறு வேடம் அணிந்து

தமிழ்நாட்டு நணபர் ஒருவர் தில்லியில் வேலைக்குப் போனார்.அவருக்கு இந்தி தெரியும்.அதாவது அப்படி அவர் நினைத்துக் கொண்டிருந்தார். ஆவ், ஜாவ், பானி,

தேர்க்காலில் குற்றுயிரும் குலையுயிருமாகக் கிடக்கிறான் கர்ணன். அவனை அவன் அது நாள் வரை செய்த தர்மங்கள் காத்து வருகின்றன. உடலை

எப்போதும் போல மோட்டரை இயக்கி மேல் நிலைத் தொட்டியில் நீரை நிரப்பிவிட்டுத் தூங்கப் போனார் ஏகாம்பரம். அவர் ஒரு முன்

அப்பா, அவசரம், ஆயிரம் ரூபாய் அனுப்பி வையுங்கள் என்று மகன் செய்தி அனுப்பினான்.இரண்டு வாரத்திற்கு முன் இரண்டாயிரம் ரூபாய் அனுப்பினேனே