maalan

இளந் தலைமுறைக்கு இது தெரிந்திருக்காது. மூத்தவர்களும் கூட மறந்திருக்கக் கூடும் ஆகஸ்ட் 15,1947ல் திருவாங்கூர் இந்தியாவில் இணைந்து  இருக்கவில்லை. அது 

? பங்காளிகள் இருவர். அடுத்தடுத்த இரண்டு வீடுகளில் வசித்து வந்தார்கள். அண்ணனுக்கு ஊரில் நல்ல பெயர்.தம்பிக்கு அதில் பொறாமை. தானும்

பக்கத்து வீட்டுக்காரரோடு சண்டை.சண்டை என்றால் சண்டை இல்லை மனஸ்தாபம். பேச்சை முறித்துக் கொண்டு விடவில்லை. பேசிக் கொண்டுதான் இருக்கிறோம். ஆனால்

மலை உச்சியிலிருந்த கோயிலுக்குப் போயிருந்தார் நண்பர். நல்ல தரிசனம். அர்ச்சகர் பூஜை செய்த பிரசாதத்தைக் கொண்டு வந்து கொடுத்தார். பிரசாதம்

வாசலில் காய்கறி வண்டி வந்திருந்தது.ஊரடங்கின் காரணமாக வெளியே போக முடியாமல் இருந்ததால் அக்கம் பக்கம் இருந்த நான்கைந்து பேர் வந்து

தலைதெறிக்க ஓடிக்கொண்டிருந்தது அந்தமான். வேட்டை நாய்கள் அதை துரத்திக் கொண்டு வந்தன ஓடிக்கொண்டிருந்த மான் சற்று தொலைவில் ஒரு குகையைக் கண்டது.உயிரைப்

அவர் ஒரு வக்கீல். ஒருநாள் நண்பரோடு ‘வாக்’ போகும் போது  ரவுடியைப் போலத் தோன்றிய ஒருவர் ஓர் இளம்பெண் மீது

என் பையனுக்கு இரண்டரை வயதானபோது அவனைத் தனி அறையில் தூங்க வைத்தோம். தொடர்ந்து அவனை அங்கேயே தூங்கப் பழக்கினோம். அவனைத்

கவிஞர் ஒருவர் குடிப்பழக்கத்திற்கு அடிமையானவர். அரசியலிலும் ஈடுபாடு உண்டு. தேர்தலில் நிற்க விரும்பினார். எல்லாத் தொகுதிகளுக்கும் வேட்பாளர்களை அறிவித்தாயிற்று. புதுச்சேரி

அந்த அரசரின் மனதை சில நாள்களாகவே ஒரு கேள்வி உறுத்திக் கொண்டிருந்தது. சில ஆண்டுகளுக்கு முன், மாறு வேடம் அணிந்து

தமிழ்நாட்டு நணபர் ஒருவர் தில்லியில் வேலைக்குப் போனார்.அவருக்கு இந்தி தெரியும்.அதாவது அப்படி அவர் நினைத்துக் கொண்டிருந்தார். ஆவ், ஜாவ், பானி,

தேர்க்காலில் குற்றுயிரும் குலையுயிருமாகக் கிடக்கிறான் கர்ணன். அவனை அவன் அது நாள் வரை செய்த தர்மங்கள் காத்து வருகின்றன. உடலை

எப்போதும் போல மோட்டரை இயக்கி மேல் நிலைத் தொட்டியில் நீரை நிரப்பிவிட்டுத் தூங்கப் போனார் ஏகாம்பரம். அவர் ஒரு முன்

அப்பா, அவசரம், ஆயிரம் ரூபாய் அனுப்பி வையுங்கள் என்று மகன் செய்தி அனுப்பினான்.இரண்டு வாரத்திற்கு முன் இரண்டாயிரம் ரூபாய் அனுப்பினேனே

எதிர்காலத்தைக் கணிப்பது எளிதல்ல. ஜோசியர்களுக்கு மட்டுமல்ல, தொழில்நுட்ப உலகிலும் அப்படித்தான். உலகின் முன்னோடிக் கணினி நிறுவனமாக மதிக்கப்படும் IBM நிறுவனத்தின்

வெள்ளைக் குதிரைகளைச் செலுத்திக் கொண்டு வந்த மாவீரன் டான் குயிக்ஸாட் எதிரே  நெடிதுயுர்ந்து நின்ற அந்த பிரம்மாண்ட அமைப்புக்களைக் கண்டு

பலகோடி ரூபாய் முதல் போட்டு அந்தத் தொழிற்சாலையைத் தொடங்கியிருந்தார்கள்.அயல் நாட்டிலிருந்து ஒரு நவீன இயந்திரத்தைத் தருவித்திருந்தார்கள். பல கோடி ரூபாய்

குதிரை படம் ஒன்றை வரையச் சொன்னார் ஆசிரியர்.வகுப்பில் இருந்த மாணவர்கள் மும்முரமாக வரைய இறங்கினார்கள்.ஒரு மாணவன் மட்டும் கையைக் கட்டிக்

அவனுக்கு ஊரெல்லாம் கடன்.எதிர்ப்படுகிறவர்கள் எல்லோரும் “என்னப்பா,.எப்பக் கொடுப்ப? என்று நச்சரிக்க ஆரம்பித்து விட்டார்கள். இதிலிருந்து எப்படித் தப்பிப்பது என்று நண்பன்

ஒரு புறம் ஆறு தலை கொண்ட ராக்ஷசன். அதன் எதிரே பயங்கரமான நீர்ச் சுழல். இரண்டிற்கும் இடையே ஒரு அம்பு

இருட்டுகிற நேரத்தில் காட்டுப் பாதையில் சென்று கொண்டிருந்தான் அவன். அச்சமாக இருந்தது. கடவுளே! நீ  எங்கிருந்தாலும் உடனே வா! வந்து

எல்லா நாளையும் போலத்தான் விடிந்தது 1941ஆம் ஆண்டின் டிசம்பர் ஏழும். அதற்கு முந்தைய இரவில் கிறிஸ்துமஸை எதிர்நோக்கிய கொண்டாட்டங்களில் திளைத்துக்

கதை என்ற சொல்லாடல் தமிழில் புனைவு என்பதாகவே காலங்காலமாக வழங்கப்பட்டு வருகிறது. ‘பிள்ளைக் கதைகள் பேசுகிறாய்’ என்ற பாரதியின் கவி