இவர்கள்

கல்லுரி வாழ்க்கையின் கடைசி நாள் பாடிக் கொண்டிருந்தோம் தி,ஜானகிராமன் நாள் ஆக ஆக நல்லதுதான் நினைவில் இருக்கிறது. பட்ட கஷ்டங்கள்

சுப்ரமண்ய ராஜு என்ற எழுத்தாளனை தஞ்சாவூர் எழுத்தாளர்கள் என்ற சிமிழுக்குள் (சரி, சரி, சற்றே பெரிய பேழைக்குள்) அடக்கி விடமுடியுமா

  இ   ந்தியாவை உலகம் ஏளனத்தோடு பார்த்து எள்ளி நகையாடிக் கொண்டிருந்த காலம் அது. விளக்கின் மீது குடத்தைக்

சுஜாதா என்ற எழுத்தாளரைப் பற்றிய ஒருவரது அபிப்பிராயம் அவரின் எந்த வகை எழுத்தை அவர் அதிகம் படித்திருக்கிறார் என்பதைப் பொறுத்து

காலா உனை நான் சிறு புல் என மதிக்கிறேன் – என்றன் காலருகே வாடா, சற்றே உன்னை மிதிக்கிறேன் என்ற

                                                       நான் தமிழில் எழுத வந்த இளம்பருவத்தில் என்னைப் பல கேள்விகள் மொய்த்துக் கொண்டிருந்தன. மாணவர்கள் நடத்திய மொழிக்கிளர்ச்சி ஒரு

திருநெல்வேலி இந்துக் கல்லூரிக்கு எதிரே ‘கடைச் சங்கம்’  என்றொரு அமைப்பு இருந்தது. தமிழ் அறிஞர்கள் கூடிப் பேசுகிற இடமது. பாரதியார்,

என் தனி நூலகத்திலிருந்து ஒரு புத்தகத்தை எடுத்துப் படித்தால், படித்த பின்பு, அதை எடுத்த இடத்தில் வைக்கிற நல்ல வழக்கம்

தாராபுரம் கோவைக்கு அருகில் இருக்கும் ஓர் சிறிய ஊர். அந்த ஊருக்குப் பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு சாலைவழியாகப் பயணம் செய்ய

ஆழ்வார் பேட்டையில் உள்ள அந்த வீட்டைத் தாண்டிப் போகும் போதெல்ல்லாம் சில நினைவுகளும் கடந்து போகும். அப்போது அது கமலஹாசன்