maalan

அம்மா மாதிரி இருந்தது. அம்மாதான். அவளுக்குத்தான் இந்த உயரம். இந்த வளர்ச்சி ;  இந்தப் பசுமை ;  ஓய்வுக்கு வந்து

உயிரே… உயிரே… “ காப்பாத்துங்க !  ஐயோ  என்னைக்  காப்பாத்துங்க ! ”        காகிதத்தில்  தீப்பிடித்த  மாதிரி  அந்தக்  குரலில் 

       “ கவிதையினால் ஏதும் பிரயோசனம் உண்டோ ? ” என்றான் பாரதியார்.        பாரதியார் என்றால் சுப்ரமண்ய பாரதி

பாம்பின் கால்        அவன் நிறம் வெள்ளை, வெள்ளையென்றால் தந்த வெள்ளையில்லை. நீலம் கலந்தடித்த  சுண்ணாம்பு  வெள்ளை,  வெளிறிப்போன  ரோஜா

அலங்காரம் அலங்காரம் பிரமாதமாக இருந்தது.கூடம் முழுவதும் மாக்கோலம்.நிலையில் எல்லாம் பூச்சரம்.தளமும் சுவரும் சந்திக்கும் மடக்கு நெடுக்காகவும் காவிப் பட்டை.ஓரமாய் ஒரு

சுப்ரமணிக்கு ‘கொச்சு முதலாளி’ என்று பெயர் ஏற்பட்டதற்குக் காரணம், அவனுடைய அப்பா அல்ல. அதற்கான முழுப் பொறுப்பு தகழி சிவசங்கரன்

பதினைந்து வயதில் எனக்கு அந்தக் காதல் ஏற்பட்டது. தமிழ் மீது காதல். தமிழ் மீதா, தமிழாசிரியர் மீதா என்று என்

  கல்கி மாலன்     இவன் கண்ணைத் திறந்தபோது அநேகமாக எல்லாம் முடிந்திருந்தது. ஆச்சரியங்கள் காத்திருந்தன அவற்றில் ஒன்று

வாரிசு அல்லது வன்முறை தமிழ்நாட்டுக்காரர்களும், கர்நாடகத்தவர்களும் ‘விவரமானவர்கள்‘ என்று தில்லியில் இருப்பவர்களுக்கு ஒரு அபிப்பிராயம் உண்டு. அதற்குக் காரணம் பெரும்பாலும்

என் ஜன்னலுக்கு வெளியே சற்றே மரம் போல் தழைத்துவிட்ட போகன்வில்லா செடியில் வந்து அமர்கிறது அந்த வண்ணத்துப்பூச்சி. அதுவே ஒரு

ஆரோக்கியமாக இருக்கிறதா நமது ஜனநாயகம் ? இந்தியா: உலகின் மிகப் பெரிய ஜனநாயக நாடு. இந்த வாசகத்தை எத்தனையோ அரங்குகளில்,

“மெட்றாஸ் ரொம்பத்தான் மாறிப் போச்சு”என்றார் புதுமைப்பித்தன். புதுமைப்பித்தன்? ம். அவரேதான். கந்தசாமிப் பிள்ளையைப் பார்க்க கடவுள்  அவர் கதைக்குள் வரலாம்

வாசற்கதவை யாரோ உலுக்கும் சப்தம் தங்கம்மாவை எழுப்பிற்று.அவள் பெயரைச் சொல்லி அழைக்கும் குரல் கனவில் விடுக்கும் அழைப்பைப் போல சன்னமாய்

வாசற்படியில் வந்து கிடந்தது அந்த அதிர்ச்சி. ‘வாக்கிங்’ போகலாம் எனக் கிளம்பியபோது கதவருகே, சிறகொடிந்து விழுந்த பறவை மாதிரி, சிதறிக்

மறுபடி ஒரு தரம் பையைத் தொட்டுப் பார்த்துக் கொண்டான். மாணிக்கவாசகம். பத்திரமாக இருந்தது. மொறமொறவென்று சலவை நோட்டாய் பத்து நூறு

கிணுகிணுவென்று  மணிச்சத்தம்  கேட்டது.  மாசிலாமணி உள்ளே எட்டிப் பார்த்தார். இருளாண்டி சம்பிரமமாக சம்மணம் கட்டி உட்கார்ந்திருந்தார். கண்கள் மூடியிருக்க  கை

காதலினால் அல்ல       ராம்பகதூர் வேலைக்குச் சேர்ந்த முதல் தினமே அவனது தைரியத்திற்குச் சவால் வந்தது.        ராம்பகதூருக்குக் கூர்க்கா

புத்தகங்களை படிக்கத் தக்கவை, மேலோட்டமாக மேயத்தக்கவை தூக்கிக் கடாச வேண்டியவை (Read, Skim, Toss) என மூன்று விதமாக வகைப்படுத்துவது

செப்டம்பர் 11ம் நாளை வரலாறு ஆழப் பதிந்து கொண்டிருக்கிறது. இன்றையத்  தலைமுறை, குறிப்பாக மேற்குலகு, அதை பயங்கரவாதத்தின் நாளாகக் கருதிவருகிறது.

வாசற் கதவு திறந்தது.  திறப்பில்  ஒரு  விசை  இருந்தது. பதற்றம் இருந்தது. அப்பா இல்லை.  அப்பா  இப்படிக்  கதவை  அதிரத்

    வரது  உள்ளிருந்து  எட்டிப்  பார்த்தான் ; இவன் வழக்கமான முறுவலோடு, இன்னும்  வெளியில்தான்  நின்று  கொண்டிருந்தான்.  இந்த  முறுவல்

கசங்கல்கள்        இவன்  கவலையோடு  அண்ணாந்து  பார்த்தான்.  மழை  வருகிற  மாதிரி இருந்தது. இருட்டை விரித்துப் போட்டுக் கொண்டிருந்தது

தவிர்க்க முடியாத விபத்துகளும் அடையாளம் இல்லாத ரணங்களும்        முதலில் க்ரிம்ஸன், கிளிப் பச்சை, அவையே நீலமாகி இருண்டு

அக்னி நட்சத்திரம்         பத்தரை ;  இப்போது கிளம்பினால் சரியாய் இருக்கும். பன்னிரண்டு மணிக்கோ என்னவோ அந்த ஸ்கூல் விடுகிறார்கள்.